Kilotjes teveel

We doen het rustig aan omdat we een eigen appartementje hadden vannacht en lopen pas om 11.00 u weg. Eerst nog even op de foto voor twee Nederlandse stellen die het zo bijzonder vinden dat we dit als gezin doen en ons pelgrimspaspoort laten stempelen.

Het is heet en mijn rugzak te zwaar. Ongemerkt heb ik er toch steeds meer in gestopt. De kleren die ik eerst aan had toen het koud was en proviand zoals een blikje mais en een potje jam. We zijn nog geen uur onderweg of ik krijg kramp in mijn nek en schouders en weet dat ik dit niet ga volhouden. Ik heb geen idee hoe zwaar mijn rugzak is, ik vermoed rond de 14 kilo en dat zijn er eigenlijk 5 teveel. We stoppen bij een klimrek aan de rand van de stad zodat de kindjes even kunnen spelen en ik gooi al het eten uit mijn tas. Het potje jam gaat in de prullenbak, de maïs geven we aan een voorbij wandelend stel, groenten en fruit eten we op. Dit scheelt enorm en zo red ik het wel vandaag. We moeten gewoon eten wat de pot schaft onderweg.. De etappe is eentonig met tussendoor een prachtig park. Maarten heeft nog niet de vaart te pakken en we houden teveel pauzes. Rond 16.00 u komen we in het plaatsje Navarette aan en we liggen er even af. Dit was maar 12 kilometer vandaag waarom voelt dit zo zwaar? Te laat begonnen, dat in ieder geval. Teveel kilo in de rugzak en dus schiften we een doosje om terug te sturen: mijn notitieboekje, mijn thermoshirt, een van de twee verrekijkers, Maarten zijn jas, klamboe, een BH, alles wat helpt om maar lichter te lopen. Ik denk ook dat het pittig was omdat ik de druk even van de ketel voelde nu Maatje weer mee loopt en er dan ruimte komt voor het voelen van eigen ongemakken en opkomende blaren. Voor Maatje is het pittig omdat hij zijn conditie echt kwijt is en, naar in de avond blijkt, zijn koorts nog steeds niet weg is. De kinderen doen het daarentegen super. Ze kletsen, spelen, ruziën, rennen en zingen onderweg. Joes zijn ritueel om op bruggen over de snelweg vrachtwagens te laten toeteren die onder ons door razen werkte ook vandaag weer. Die kleine man met zijn te grote rugzak die op de brug zijn vuistje op en neer laat gaan om de vrachtwagens te vragen te toeteren werkt elke keer, zo grappig! Net als het fluitje. Per toeval ontdekte Joes dat aan zijn clip van zijn rugzak een fluitje zit. We zien dat bij veel wandelaars, die dat allemaal niet weten! Dus elke keer als Annabloem en Joes iemand zien met een fluitje aan de rugzak krijgen we de hilarische situatie dat mensen, na weken of zelfs maanden wandelen, geen idee hadden van hun fluitje aan de rugzak. En we zelfs horen dat pelgrims elkaar inmiddels op de fluitjes wijzen. Het houdt de moed erin en we gaan de cadans vinden dat weet ik zeker. Eerst nog even de rust bewaren nu we nog niet op volle sterkte zijn en ons ritme aan de hete dagen aanpassen.

📅 29 mei 🏡Logrono - Navarette 🥾12,5 km⏱️5 u ⬅️173,8 km➡️593,2 km